Woensdag8 juli

Woensdagmorgen na het ontbijt was het wachten op de taxi die ons naar onze camperverhuur zou brengen. Na een poos gewacht te hebben kwam daar eindelijk een shuttle bus. Onderweg moesten we de grens van Canada –USA oversteken.. maar dit ging niet zomaar. Ze behandelden ons net niet als criminelen. Bij de douane moest de hele bus gecontroleerd; incl. inzittenden en alle bagage. Omdat we niet de enige reizigers in de bus waren, was dit een hele klus. Iedereen werd door agenten in kogelvrije vesten en enge pistolen geregistreerd, ondervraagd, op de foto genomen en we moesten zelfs onze vingerafdrukken geven. Met ons halfgebakken engels was dit een hele beleving. Bij Corina bleef de douane beambte wat langer stilstaan; ze bleek een verhoogt risico te zijn voor the United States of America, daarom moesten er even twee foto’s worden genomen. En Pieter werd geregistreerd als een ‘comedian’. Onze medereizigers hadden babyvoeding in de koffer waar een heel drama van werd gemaakt. Het mocht niet mee de grens over.

Eenmaal weer in onze shuttlebus waren we snel bij ons camperverhuurbedrijf waar we vriendelijk werden ontvangen. De man die ons hielp was een dubbelganger van Pieter, in iets oudere versie. Dus jullie begrijpen wel hoe dat er aan toe ging.

Het was al aardig laat geworden en iedereen had erge trek. Bij het eerste beste restaurant werd dan ook de afslag genomen. We verdaagden in een Grieks restaurant ‘Mikonos’. Het was goed vertoeven in het restaurant. We konden één slok drinken nemen en het werd al weer bijgevuld. Steven genoot zichtbaar van zijn nieuwste culinaire ervaring: originele ijs-thee (koude thee); de suiker kreeg hij er los bij. Het eten was heel goed en heel veel! Na het voorgerecht zaten we al vol. Gelukkig kwam onze vriendelijke serveerster met meeneembakken, deze riepen veel herkenning op.
We vonden het lekker rustig voor zo’n goed restaurant… (later bleek dat wij de ingang van de parkeerplaats blokkeerden met onze camper van tien meter lang).

Na het restaurant was het tijd om te gaan winkelen, we moesten nog een aantal boodschappen doen voor in de camper. De Wallmart was ons doel. Dit was wederom gigantisch; alles werd er verkocht. Alleen het rondlopen was al een ervaring. De mensen die er werkten waren heel vriendelijk en behulpzaam. Onze vragen (een stuk of twintig) werden allemaal in behandeling genomen (ze begrepen er niets van, maar vooruit).

Eindelijk was het tijd om naar een camping te rijden. We besloten naar de KOA camping in Burlington te rijden. Het was ondertussen al rond kwart over negen en het begon donker te worden. Rond kwart voor tien kwamen we op de camping aan. We wilden snel de bedden uitklappen en gaan slapen, maar dit was ook al een heel avontuur.
Al met al best wennen zo’n camper en hoe alles werkt in een vreemd land. Maar we genieten optimaal en de vakantie gaat nu echt van start. Op naar de volgende mooie plek!