Maandag 13 juli

Na acht keer passeren en toeteren van de trein werden we maandagochtend wakker. We hadden besloten deze maandag vooral een groot stuk te gaan rijden, zodat we al weer wat meer naar het zuiden zouden gaan. We vertrokken van Cascade Locks richting het zuiden, via Portland en Eugene.

Het eerste gedeelte was voornamelijk snelweg; we zagen wel een aantal bergen en rivieren maar dit was grotendeels op afstand. In de camper werd met veel fanatisme monopoly en 30 seconds gespeeld. Talloze mooie omschrijvingen vlogen de tafel over.

Halverwege stopten we bij een tankstation om te tanken en wat te eten. Bij het tanken kwam meteen iemand naar ons toelopen en vroeg wat we wilden hebben. Zij tankten voor ons; zelfs de vooruit werd schoongemaakt. Toen we zelf onze pomp aan wilden raken werd meteen gezegd dat we dit niet moesten doen. Het bleek dat in dat gebied er niet zelfstandig getankt mocht worden (veel diefstal van benzine). Dat is nog wat anders dan op Urk, waar je bijna weg kan rijden zonder te betalen.
We gingen wat eten bij de Burger King. Bij deze ketens is het vooral apart dat je zelf je drinken mag tappen en kan kiezen wat je wil. Bij dat apparaat stonden (niet gelogen) 240 soorten drinken. Je kon eerst kiezen uit 24 merken en daarna uit 10 smaken. Bijvoorbeeld eerst Coca Cola en vervolgens vanille/cherry Coca Cola.

Na gegeten te hebben konden we er weer tegenaan; we zaten bomvol. Het reizen ging gelukkig aardig snel. Vijf uurtjes lijkt hier veel minder ver reizen dan in Nederland. Nu lijkt drie uur niet heel lang, terwijl normaal naar Schloss Dankern al ver lijkt (1.5 uur).

Toen we naar de camping reden kwamen we langs mooie gebieden. Mooie bergen, rotspartijen en een creek (riviertje). In deze creek lagen allerlei grote stenen en rotsen waardoor er kleine watervallen ontstonden. We kwamen rond 16.00 aan op onze camping (hier was wederom geen WIFI, lekker rustig dus maar jammer dat we het thuisfront niet op de hoogte konden houden).
We besloten na een bekkien dat we een stukje terug zouden lopen en gaan zwemmen in de creek.
Het was een halve kilometer lopen langs de weg, dat was al een avontuur op zich, toen we bij een klein paadje kwamen.
Toen we het paadje afgelopen waren kwamen we bij de rivierbedding. Dit was een mooi en rustig plekje tussen de bomen aan de rivier (zie foto’s). We probeerden te zwemmen, maar waren al bijna onderkoeld toen onze tenen het water raakten. Toch hebben we een aantal pogingen gedaan.

Er werden ’s avonds nog vele dieren gezien in de omgeving van onze camper; een kolibri, vleermuizen, een mol, een slang (al was deze dood), verschillende soorten vogeltjes, herten, vlinders en wat steekmuggen (deze werden minder op prijs gesteld).
Onze Amerikaanse buurvrouwtjes waren heel vriendelijk en kwamen even een praatje maken. Ze vertelden dat er een mooi plekje achter op het campinggebied was. Steven, Laura, Corina en Pieter trokken hier op uit. Na een klouterpartij over stenen en tussen bomen door kwamen we bij een klein kreekje. Het was een prachtige plek zo midden tussen de bomen met een klein poeltje met helder water.

Toen we ’s avonds bij een lichtje gezellig bij elkaar zaten kwamen de buurvrouwtjes nog een bak met ijs brengen. Zij hadden dit niet meer nodig en boden ons dit aan. De rest van de avond hebben we gezellig buiten gezeten met een boek en wat drinken, terwijl op de achtergrond de geluiden klonken van de twee rummikubbende Amerikaanse buurvrouwtjes.